ÇATLAK

 

I

Zavallı göründü parlak ışıklar

ihtirasa açılan her savaş

taşa dönüştü

karabaş, zahter ve sandal

beraberinde isimler

uykular

ve sözler

 

 

 

II

 

Af diledi tüm anne ve babalar

ayyaşlar dans ederken

gözyaşı çiçeği bürüdü

– Zülal, sen mi geldin?

tüm perdeler yerinden söküldü

budala bir kalabalık

tutuşan mercan saçlar

koltuğunda oturan ihtiras

çınlayan varlığın sesi

hepsi

Zülal’i düşlüyordu

 

 

 

 III

 

Tüm suları dolaşan Zülal

titizlikle üflerken vicdanını

ihtiras

kutsal yüzlerinden birini çıkararak

dondurdu suyu

 

IV

 

Ansızın doğan putlar

yargılanan her kalp

dizleri kanayan Zülal eşliğinde

günlerce ağladılar

 

 

V

Sular çözülmeye başladı

gürleyen nefeslerin hepsi

dönüşmüş oldu artık taşa

güçlü kanatlar, ihtiras ve güz rengi

hep birlikte kahkahaya boğuldular

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Görsel: “After Breakfast”, Elin Danielson-Gambogi, 1890